In mei stond ik aan de start van de MTB meerdaagse ‘Belgian Mountainbike Challenge’ (bij de meer ervaren mountainbikers wellicht beter bekend onder de afkorting ‘BeMC’). De BeMC is een vierdaagse in de Belgische Ardennen en vindt elk jaar in de maand mei plaats vanuit het dorpje La Roche-en-Ardenne. Tijdens de editie van dit jaar werd er op donderdag begonnen met een individuele tijdrit van 21,2 kilometer, de overige dagen bestonden uit een etappe in lijn van telkens zo’n 65 tot 85 kilometer lang met onderweg de nodige hoogtemeters en technische single tracks. Doordat de BeMC een hele zware wedstrijd is en elke etappe het uiterste van je lichaam vraagt, is het belangrijk om jezelf elke dag te voorzien van de juiste (sport)voeding.
TIJDRIT
Op de donderdag ging ik pas om 16:41 uur van start voor mijn tijdrit. Na ‘s ochtends het parkoers rustig te hebben verkend, begon ik een ruime drie uur voor mijn starttijd aan mijn laatste grotere maaltijd. Ik kies ongeveer drie uur voor de start van een tijdrit of wedstrijd vaak voor een combinatie van langzamere en snellere koolhydraten, wat eiwitten en niet al te veel vezels en vetten. Vaak bestaat mijn maaltijd dan uit wat havermout met melk, een banaan, wat cornflakes en bijvoorbeeld nog wat rozijnen of honing. Ook pannenkoeken met zoet beleg of een portie pasta zijn opties waar ik vaak voor kies. Ongeveer een uur voor de start neem ik vaak nog een kleine koolhydraatrijke snack (bijvoorbeeld een Amacx Energy Oat Bar), om dan daarna langzaam om te kleden en te beginnen aan de warming-up. Halverwege mijn warming-up, ongeveer 20 minuten voor de start, neem ik altijd nog wat laatste snellere suikers door bijvoorbeeld een Amacx Isotonic Gel te pakken. Omdat ik in dit geval pas laat in de middag moest starten aan mijn tijdrit, koos ik ervoor om een gel zonder toegevoegde cafeïne te nemen. Omdat ik zelf best wel gevoelig ben voor het stimulerende effect van cafeïne, verkoos ik in dit geval een betere nachtrust na de tijdrit boven de kick die de cafeïne me kon geven tijdens de tijdrit.
De tijdrit zelf bestond uit twee langere beklimmingen en afdalingen. Om een zo laag mogelijk gewicht mee te hoeven nemen op de fiets, nam ik onderweg alleen één kleine 500ml bidon met Amacx Isotonic Sportdrink mee. Omdat de tijdrit voor mij iets meer dan 56 minuten duurde, kon ik voor deze inspanning gelukkig voldoende energie halen uit die ene bidon en alle maaltijden/snacks die ik vooraf op had. Om na de tijdrit zo goed mogelijk te kunnen herstellen voor de volgende etappes, nam ik zo snel mogelijk na de tijdrit een Amacx Recovery Drink en nog wat koolhydraatrijke snacks die door de organisatie werden aangeboden bij de finish (o.a. winegums, fruit en pannenkoeken). Ongeveer anderhalf uur na de tijdrit zat ik samen met mijn mountainbike maat op onze standplaats op de camping aan het diner. Deze maaltijd bestond, net als de maaltijd zo’n drie uur voor de wedstrijd, uit een mix van koolhydraten, eiwitten, niet al te veel vezels en in dit geval een wat grotere hoeveelheid onverzadigde vetten.
ETAPPES 2 T/M 4
De etappes 2 t/m 4 waren alleen goed te vergelijken met elkaar. Deze etappes waren elk tussen de 65 en 85 kilometer lang en hadden tussen de 2.000 en 2.500 hoogtemeters, qua duur waren de etappes zo’n 3 à 4 uur lang. Elke etappe startte ’s ochtends om 10:00 uur, wat betekende dat we elke dag rond 7:00 uur aan het ontbijt zaten om zo ongeveer drie uur voor de start de laatste grotere maaltijd te eten. Net als voor de tijdrit, koos ik ook bij deze langere etappes voor een maaltijd bestaande uit een combinatie van verschillende koolhydraten, wat eiwitten en niet al te veel vezels en vetten. Waar ik voor de tijdrit (een inspanning van net geen uur) alleen havermout, een banaan en wat cornflakes nam, vulde ik het ontbijt voor de langere etappes ook nog aan met wat (witte) boterhammen en zoet beleg. Ook hier nam ik ongeveer een uur voor de start nog een laatste kleine koolhydraatrijke snack.
Omdat de etappes telkens zo’n 3 à 4 uur lang waren en elkaar drie dagen achter elkaar opvolgden, was het van groot belang om tijdens en na de etappes zoveel mogelijk energie aan te vullen. Tijdens de etappes had ik telkens twee grote bidons mee die gevuld waren met Amacx Isotonic Energy Drink of Turbo Drink. Onderweg stond er gelukkig nog een familielid van een collega-mountainbiker die vanuit de verzorgingsposten een extra bidonnetje kon aangeven als dit nodig was (en dit was met de warme temperaturen tijdens de etappes zeker geen overbodige luxe!). Naast de sportdranken in mijn bidons, vulde ik mijn energie verder nog aan met een combinatie van Amacx Turbo Gels en Turbo Fruits. De Turbo Gels en Turbo Fruits zijn niet al te groot van formaat en daardoor makkelijk mee te nemen onderweg. Daarnaast zijn deze makkelijk en snel op te eten, ideaal wanneer je nagenoeg al je energie en concentratie nodig hebt om zo snel mogelijk over de technische en steile single tracks te rijden. De genoemde Amacx sportdranken, Turbo Gels en Turbo Fruits hebben allen een 2:1 verhouding van glucose en fructose en bieden daarmee de mogelijkheid om per uur zo’n 90 gram koolhydraten op te nemen. Net als bij de tijdrit, nam ik ook na de finish van de etappes telkens een Amacx Recovery Drink, aangevuld met de koolhydraatrijke snacks die bij de finish door de organisatie werden aangeboden. Omdat deze etappes eerder op de dag finishten dan de tijdrit, was er voor de rest van de dag nog voldoende tijd en ruimte voor een uitgebreidere lunch en diner.
Tijdens etappe 2 en 3 (deze waren met 80 en 85 kilometer de langste etappes) heb ik halverwege de rit nog een Amacx Caffeine Shot op, om op die manier nog wat extra energie te krijgen richting de finale. Tijdens etappe 2 was ik tijdens de eerste kilometers iets te gek van start gegaan, waardoor de benen al halverwege de etappe slechter begonnen te voelen. Een Caffeine Shot was op dat moment, waarna ik de laatste helft van de etappe nog met een redelijk gevoel en net buiten de top-20 heb kunnen beëindigen. Tijdens etappe 3 was ik gelukkig goed hersteld van de inspanningen van de dag ervoor en had ik een veel beter gevoel in de benen. Tijdens deze etappe kon ik lang meekomen in een groepje wat uiteindelijk ging strijden om de laatste top-10 plekken, maar helaas gooide een scherpe steen en een lekke achterband na 60 kilometer roet in het eten. Na een trage reparatie en weer voldoende druk in de achterband te hebben gekregen, zat er tijdens de finale van de etappe helaas geen goede uitslag meer in. Tijdens etappe 4 was het gevoel gelukkig opnieuw goed en kon ik lang meekomen in een vrij omvangrijk groepje. Toen de finale met nog 15 kilometer te gaan openbarstte, had ik helaas niet meer de benen om nog mee te gaan met de betere helft van mijn groepje. Ook tijdens deze etappe eindigde ik net buiten de top-20. In het eindklassement eindigde ik uiteindelijk op een 32ste plaats. Zonder de pech en tijdsverlies van etappe 3 had er een mooie top-20 positie in gegeten, maar ondanks dit alles kon ik met een goed gevoel en plezier terugkijken op deze vier dagen!
